Dat Sebastiaan en ik samen de wereld over zouden reizen, stond al vrij vroeg in onze relatie vast. Al op onze tiende date reisden we af naar het indrukwekkende Angkor Wat in Cambodja. Als kersvers verliefd stel zagen wij de zon opkomen boven de Cambodjaanse tempels, reisden we door Laos en leerden we elkaar door en door kennen.
In 2016 wist ik op het advocatenkantoor waar ik werkte het onmogelijke te bereiken: ik kreeg toestemming om acht weken op vakantie te gaan.
Ik was uitzinnig blij! Al zo lang had ik precies voor ogen hoe die reis eruit zou moeten zien. Ik zou beginnen met drie weken Cambodja – een goede vriend zou die eerste weken meegaan – en daarna door Laos trekken en nog een paar weken in Myanmar doorbrengen. De reisplannen werden gemaakt. De Lonely Planets werden ingeslagen en doorgespit.
En toen was daar nog geen drie weken voor vertrek die date met Sebastiaan. Ik had de date haast af willen zeggen. Dit was niet het moment om me met daten bezig te houden. Ik ging op reis! Maar op het moment dat ik het café in Rotterdam binnenstapte om Sebastiaan te ontmoeten, was het als thuiskomen. We zagen elkaar daarna in korte tijd nog negen keer. Zodra ik terug was, zouden we elkaar zo snel mogelijk weer zien, spraken we af. In het vliegtuig naar Cambodja had ik een brok in mijn keel. Had ik eindelijk iemand ontmoet die als thuis voelde, maar ik reisde voor mijn droomreis naar de andere kant van de wereld.
Ik was nog geen vijf dagen weg en ik kreeg een telefoontje.
Sebastiaan belde dat hij in het gemeentehuis van Rotterdam was om zijn paspoort te verlengen. Hij had gelezen dat je paspoort bij aankomst in Cambodja nog minimaal zes maanden geldig moest zijn.
Of ik het leuk zou vinden als hij een ticket zou boeken? Ik had thuis wel gegrapt dat als hij me echt leuk zou vinden, hij me op zou komen zoeken. And he did!
Ik herinner me nog goed hoe ik hem na drie weken in Cambodja op kwam halen bij het vliegveld in Siem Reap. Ik had hem langer niet gezien dan wel, zo rekende ik uit. Het was bloedspannend. Zou ik hem nog herkennen? En wat als het tegen zou vallen? Zouden we dan nog 2,5 week met elkaar door Laos moeten?
Op het vliegveld van Siem Reap stond ik tussen de tuktukchauffeurs met een bordje met zijn naam. Tientallen passagiers kwamen voorbij en vertrokken met hun chauffeur, maar Sebastiaan kwam maar niet. Zou hij toch zijn teruggekrabbeld? Hij had me nog een vrolijke selfie gestuurd tijdens zijn overstap, dus dat kon toch haast niet?
Uiteindelijk bleek zijn bagage niet te zijn aangekomen en was hij daar nog mee bezig. Dat smsje was een enorme opluchting! Toen hij na lang wachten als laatste naar buiten kwam, herkende ik hem gelukkig meteen. De klik was er direct weer. Een tuktuk bracht ons naar het centrum van Siem Reap waar we foute elephant pants en een toeristisch olifantenshirt voor hem kochten, omdat hij zijn kleren nog in zijn koffer op een ver vliegveld lagen. Een extra tandenborstel lag gelukkig in de hotelbadkamer. Zijn bagage zou de volgende dag in ons hotel worden bezorgd.
De volgende ochtend – of eigenlijk nacht – werden we alweer opgepikt. Sebastiaan had een jetlag en het was nog maar middenin de nacht. Maar ik had geregeld dat we die vroege ochtend direct door konden naar het magische Angkor Wat. Als kersvers verliefd stel zagen wij de zon opkomen boven de Cambodjaanse tempels van Angkor Wat. Het was de beste tiende date die je maar kan indenken!
Die hele reis door Cambodja en Laos werd een lange, geweldige date. Het was bijzonder hoe we elkaar meteen al door en door leerden kennen door zo pril in onze relatie samen op een verre reis te gaan. Ik werd superziek van de malariapillen in Laos. We sliepen in een veel te krappe nachtbus voor iemand van 2 meter lang. Sebastiaan zweette liters zweet die eerste dag in zijn elephant pants in Angkor. Maar we hadden het vooral geweldig leuk samen. Het was een fantastische reis.
En onze orange backpack? Ja, die was er die tiende date ook al bij.
Leestip: inmiddels zijn we jaren samen en werden we in 2021 een reisfamilie!