In het noorden van Namibië vind je een van de highlights van het land: Etosha National Park. Wij besloten om vol van deze highlight te genieten en er vier dagen en drie nachten voor uit te trekken. Zou het ons in die tijd niet moeten lukken olifanten of een leeuw te spotten? We hielden een dagboek van onze vierdagse safari bij!
Op safari in Namibië
De nacht voordat we Etosha bezoeken, slapen we in Waterberg, een strategische en vooral prachtige plek tussen Windhoek en Etosha in. We naderen daarom begin van de middag vanaf de stoffige C38 de Von Lindequist gate, de oostelijke entree van het park. Sebastiaan neuriet de bekende tune van Jurassic Park. Het idee dat we na deze gate in onze eigen auto tussen de leeuwen en luipaarden zullen rijden, geeft ons echt een Jurassic Park-gevoel.
We schrijven ons bij de gate in op de inschrijflijst die we ook tijdens onze trip door Namibië nog meerdere keren per dag zullen tegenkomen – the Namibians do love their paperwork – en rijden met onze papieren richting het Namutoni-kamp dat niet ver van de gate ligt. Voordat we het kamp inrijden, besluiten we eerst nog een rondje te rijden in het gebied ten noorden van Namutoni. Ons besluit blijkt een goede te zijn! We worden direct beloond met ons eerste wildlife. We spotten giraffen, veel springbokken en impala’s, een groep struisvogels, zebra’s en ook de flamingo’s die in niet veel delen van het park te zien zijn. Het hoogtepunt zijn twee spelende zebra’s die achter elkaar aanrennen, langs de auto, voor de auto, en weer verder om weer voor de auto uit te rennen en in elkaars billen te happen. Wat een gaaf schouwspel!
We eindigen het rondje weer bij het kamp. Bij de receptie rekenen we de park permit voor drie dagen (3x 24 uur) af en checken we in bij de receptie. Of inchecken? Onze reservering voor de campsite blijkt niet in het systeem te staan. Oeps! We blijken alle campings een dag te laat te hebben gereserveerd, een misrekening met de dagen. Gelukkig is het laagseizoen. In het hoogseizoen zouden de campings volgeboekt zijn, maar nu kan de camping onze boeking zonder problemen een dag naar voren schuiven. Een telefoontje naar de andere twee campings voor de komende nachten is genoeg om ook die boekingen te verschuiven. Pfiew!
Op de camping zoeken we een fijne plek op en vouwen we onze daktent uit. We halen een koud drankje uit de koelkast en genieten na van al het wildlife van die middag. We koken op onze gasfles, kijken rond zonsondergang of er wildlife te zien is bij de waterhole naast de camping – helaas – en duiken vroeg na zonsondergang onze tent in.
De volgende ochtend slapen we uit, want ik heb die nacht helaas een vervelende migraineaanval gehad. Rond 10 uur is de tent ingepakt en rijden we het kamp af. We spotten grote kuddes giraffen en veel kleine springbokjes. Januari is kraamtijd in Etosha, dus we worden getrakteerd op veel babydieren. De kleine springbokjes doen hun naam aan en springen schattig over de velden. Heel cute! Rond lunchtijd zijn we al bij Halali, ons volgende kamp. De afstanden in Etosha zijn niet heel groot. Daar lunchen we in het restaurant en schuilen we voor de middaghitte bij het zwembad.
Eind van de middag rijden we het kamp weer uit, want als de temperaturen dalen, hebben we een grotere kans op het spotten van wild. We komen bij een van de mooiste stops in Etosha, helemaal aan de rand van de Etosha-zoutpan waar het park naar is vernoemd. Daar is een klein stuk waar het – in tegenstelling tot de rest van het park – is toegestaan uit je auto te stappen. Heel tof om een paar meters over de uitgestrekte zoutpan te lopen. Die witte ondergrond en strakblauwe lucht, een plaatje!
Als we terugrijden in de richting van Halali, worden we getrakteerd op een ander gaaf gezicht. Niet ver van de zoutpanstop staat een kampauto met een gids stil, want onder een boom ligt een mannetjesleeuw met een dode zebra. Helaas iets te ver om met mijn 55mm-lens een goede foto van te schieten, maar met onze verrekijker kunnen we de leeuw goed bekijken. Wat een tof plaatje! Terug op de camping koken we op onze gasfles een avondmaal, bezoeken we ’s avonds de waterhole van deze camping en spotten we daar hyena’s. Deet blijkt wel echt een must te zijn, want rond de waterhole krioelt het van de muggen. Na zonsondergang duiken we weer vroeg ons bed in.
Onze derde dag staan we al om 6 uur op in de hoop tijdens de ochtendkoelte het beste wild te spotten. We zijn de eerste die het kamp verlaten, wanneer de hekken worden geopend. En dat wordt beloond! Na eerst uitgebreid te genieten van alle springerige babyspringbokken, zien we naast de weg een mannetjesleeuw. Zo dichtbij, wauw!
Terwijl we dat al dichtbij dachten te vinden, worden we daarna helemaal gelukkig van twee vrouwtjes die vlak langs de auto lopen. En waarom staat dat voertuig van het kamp met de gids en zijn toeristen voor die ochtend daar? Er liggen ook nog twee welpjes! We rijden dichterbij en zetten de auto stil. De raampjes draaien we helemaal open om vol te kunnen genieten van de twee kleintjes die over elkaar heen buitelen. We hadden nog niet ontbeten en besluiten dat dit het perfecte moment is om onze boterham te smeren. Met zicht op de twee welpjes eten we ons ontbijt. Ook de leeuwen hebben honger, want zodra we wegrijden, zien we nog twee andere vrouwtjes op jacht. Ze hebben helaas geen geluk, maar voor ons is het een prachtig schouwspel om ze te zien sluipen en een sprintje te zien trekken.
De rest van de ochtend zien we rond de vele waterholes in het park nog veel springbokken, wildebeesten, kudu’s, oryx en black faced impala’s. Anders dan de gewone impala heeft deze twee zwarte strepen op zijn kop. Het is een zeldzaam dier dat vooral in Etosha veel voorkomt. Terwijl we verder rijden, vragen we ons af of we nog een georganiseerde ‘game drive’ vanuit het kamp moeten doen. We zouden dan net als het voertuig van die ochtend met een gids het park verkennen. Wij hebben zelf nog geen olifanten of neushoorns gespot. Met een gids hebben we daar natuurlijk meer kans op. We twijfelen.
We lunchen op het volgende kamp, hoofdkamp Okaukuejo, en koelen af in het zwembad. Het is superwarm, dus de koelte van het water is meer dan welkom. Flink insmeren is ook een must, want we verkleuren onder de sterke zomerzon heel snel. Eind van de middag rijden we weer het kamp uit. BINGO! Onder een grote boom staan twee grote olifanten. Wauw! Terwijl we met grote ogen naar de olifanten kijken, rijden twee voertuigen met gidsen langs en maken ons met drukke gebaren duidelijk dat we nog verder moeten rijden. Meer olifanten?
We rijden een paar meter verder en spotten dichtbij in het dichte struikgewas een leeuw. Nog een paar meter verder zien we een mannetjesleeuw onder een boom uithijgen. Hij heeft net een zware jacht voltooid, want naast hem ligt een dode giraffe. Wauw! De aasgieren hangen al rond de leeuw en zijn prooi, maar de leeuw jaagt hen weg. Eerst hij, dan pas de rest van de dieren. Omdat deze plek zo dichtbij het kamp is, rijden we er die middag en ook de volgende ochtend nog een paar keer langs. We zien daardoor hoe eerst de leeuw de grootste stukken vlees eet, een volgende keer hyena’s hun tanden in de giraffe zetten en de volgende dag de vogels de laatste stukken van de giraffe opeten. In een dag tijd is de giraffe zo goed als verdwenen. Indrukwekkend!
De rest van de middagronde spotten we vooral kleinere dieren. We rijden terug naar de camping, koken op ons gasstelletje en zoeken bij zonsondergang weer een bankje op bij de waterhole naast de camping. Bij het inchecken die middag was ons al verteld dat bij de waterhole van Okaukuejo de dagen daarvoor neushoorns waren gespot. En ook wij hebben dat geluk! Een minuut nadat we op het bankje gaan zitten, spot Sebastiaan vanuit de verte een neushoorn. En nog een! En die enorme stofwolk daarachter?
Een kudde olifanten met meerdere kleintjes komt net als de twee neushoorns vlak voor onze neus bij de waterhole drinken! Twee neushoorns en een kudde olifanten, daar blijkt dus helemaal geen game drive met gids voor nodig te zijn. Meer dan een uur lang schieten we foto’s, bekijken we de drinkende olifanten en neushoorns en genieten we van de zonsondergang. Een aantal olifanten komt wel erg dichtbij! De bankjes staan op een verhoogd stuk en er staat een soort hek voor, waardoor het wild er niet kan komen. Maar aan die rand staan ook wat bomen en daar bleken twee olifanten wel interesse in te hebben. Dus staan we oog in oog met een olifant op slechts een meter afstand. Daar zijn gewoon geen woorden voor.
De volgende ochtend staan we weer op tijd op en zijn we rond 7 uur alweer op pad. We rijden nu over het deel van het park dat ten westen van Okaukuejo ligt. Op de wegen van Etosha is het steeds erg rustig en zien we vooral andere auto’s rondom de kampen of de waterholes, maar in dit deel is het al wel bijzonder rustig. We komen haast geen ander verkeer tegen. We zien veel impala’s, springbokken en zebra’s. En dan hebben we weer geluk. We spotten onze elfde leeuw.
Een mannetje ligt vlak naast de weg onder een boom. Terwijl wij naar hem kijken, staat hij op en loopt loom verder. Direct langs de weg. Naast onze auto. Zo dichtbij dat we onze raampjes toch maar iets meer dicht doen. We rijden langzaam met de leeuw mee. Deze keer zijn er geen andere voertuigen in de buurt. Alleen wij en de leeuw. Op nog geen meter afstand. Met dit moment op ons netvlies rijden we eind van de ochtend Etosha uit. Wauw!
